چطور می‌توانم فرزندِ نوجوانم را متقاعد کنم؟
نوجوان‌ها همیشه انجامِ فعالیت‌های جالب‌تر و سرگرم‌کننده‌تر (مانند بازی‌های ویدیویی) را به وظایفِ چالش‌برانگیزتر و نه‌چندان لذت‌بخش (مانند تکالیفِ مدرسه) ترجیح می‌دهند. والدین چگونه می‌توانند بدونِ دعوا و راه انداختنِ جاروجنجال، محدودیت زمانی برای انجام بازی‌های ویدیویی وضع کنند؟
پرسش: «فرزندِ نوجوان من همیشه به‌دشواری شروع به انجامِ هر یک از وظایفش می‌کند، اما وقتی مشغولِ بازی‌هایی ویدیویی‌ست، کمابیش غیرممکن است که حتی حاضر شود از جایش بلند شود! آیا باید محدودیت زمانی برای بازی کردن او در نظر بگیرم؟ چطور می‌توانم به او یاد دهم که خودش این مدیریت زمانی را انجام دهد؟»
بله، شما باید برای بازی کردن او محدودیت زمانی قائل شوید. او همیشه فعالیت‌های جالب و سرگرم‌کننده را به انجام فعالیت‌های چالشی و نه‌چندان لذت‌بخش ترجیح خواهد داد و شما باید به او یاد دهید که چطور تعادلی میان فعالیت‌های مختلفش برقرار کند. توصیه‌های بسیار خوبی در راستای تنظیم زمان استفاده از تکنولوژی از نوپایان گرفته تا نوجوان‌های دبیرستانی را به شما پیشنهاد می‌کنم:
- برای شروع، پس‌ازآنکه مدت زمانِ تعیین‌شده‌ی بازی کردن فرزندِ نوجوانتان به پایان رسید، راهی برای قطعِ دسترسی او به اینترنت و روش‌های دیگری برای استفاده از بازی‌های ویدیویی پیدا کنید. می‌توانید این راه را هم امتحان کنید که با او چنین قراری بگذارید: او می‌تواند میان انجام دادن تکالیفش، 15 دقیقه بازی کند. این استراتژی کمک می‌کند تا با واداشتنِ او به صبر کردن به او بیاموزید که گاهی برای لذت بردن باید صبر کند. گرچه تغییرهای متعدد و سریع میان کار و بازی کردن می‌تواند برای برخی از نوجوان‌ها دشوار باشد. این قرارداد فقط تا زمانی ادامه خواهد داشت که او به محضِ تمام شدنِ زمان معینش دست از بازی کردن بکشد. او باید با رعایت قاعده و دست کشیدن از بازی هنگامی‌که زمانش تمام می‌شود، شایستگی بهره‌مندی از امتیازِ بازی کردن میان انجام تکالیفش را به دست آورد.
پرسش: «چه مدت بازی کردن، زمانِ زیادی محسوب می‌شود؟»
- اگر روزِ شنبه به‌جای یک ساعت، دو ساعت بازی کرد، روز یک‌شنبه هیچ خبری از بازی ویدیویی نیست. او می‌تواند روز دوشنبه پایبندی‌اش به قرارداد را دوباره نشان دهد و حقِ بازی کردنش را پس بگیرد. وقتی پای تکنولوژی در میان است، تنبیه‌ها باید فوری و کوتاه باشند. او براساسِ پایبندی روزانه به قرارداد از این حق بهره‌مند شده است، پس باید به‌صورت روزانه هم آن‌را از دست بدهد، نه اینکه او را یک‌باره به مدتِ یک ماه تنبیه کنید.
- حتماً پیش از شروع تکالیفش، قوانین را به او یادآوری کنید. احتمالاً پشت چشم نازک کند و با صدای مسخره‌ای به تکرار قوانین بپردازد، اما دست‌کم به این صورت مطمئن خواهید بود که او قوانین را می‌داند.
- روش دیگر برای آموزش مدیریت بهتر زمان به فرزندتان این است که از او بپرسید: «پیش از آنکه احتیاج به زمانی برای استراحت و چک کردن موبایلت داشته باشی، برای چه مدتی می‌توانی تکالیفت را انجام دهی؟» سپس براساسِ پاسخش، مثلاً او می‌تواند 25 دقیقه به‌طور مداوم درس بخواند، سپس 5 دقیقه استراحت کند. وقتی توانست برای 4 بار این روند را تکرار کند، می‌تواند یک ساعت استراحت و بازی کند. اگر این برنامه را مستقیماً با او در میان بگذارید، بیشتر با شما راه می‌آید تا اینکه بدونِ گفت‌وگو با او، این برنامه را بر او تحمیل کنید.
- فرزندتان را تشویق کنید تا خودش عملکردش را ارزیابی کند؛ البته نه در اوجِ ماجرا، بلکه وقتی کمی زمان گذشت، مثلاً عصر آن روز یا حتی فردا صبح. از او بپرسید که به نظرش کدام کار را می‌توانست بهتر یا به شکل دیگری انجام دهد یا از او بپرسید: «چطور توانستی به برنامه‌ات پایبند بمانی؟ با خودت چه قراری گذاشتی که باعث شد مطابق با برنامه‌ات پیش روی؟» این باعث می‌شود تا او نسبت به استراتژی‌ها و مکالمات درونی‌ای که می‌تواند با خود داشته باشد تا منجر به عملکردِ بهتر او شود، آگاه شود.
- میان استفاده از تکنولوژی و انجامِ فعالیت‌های جسمانی و اجتماعی باید تعادلی برقرار باشد؛ حتی اگر مستقیماً روی نمره‌ی فرزندتان تأثیرگذار نباشند. هیچ فعالیتی نباید به‌تنهایی تمامِ زمانِ فرزندتان را به خود اختصاص دهد.
