عدم توجه برخی والدین به ردهسنی بازی های ویدئویی
اگر تا به حالت چند نفره (multiplayer) بازی Call of Duty و یا GTA V را امتحان کرده باشید، احتمال زیادی وجود دارد که با الفاظ به شدت رکیک یک بازیکن 12 ساله برخورد کرده باشید! اما این عناوین و بسیاری مانند آنها رده سنی بزرگسالان و حتی در بسیاری از کشورها ممنوع میباشند، پس چگونه این بازی ها به دست کودکان و نوجوانان میرسند؟ بله پاسخ، از طریق والدین است. والدینی اکثریت قریب به اتفاق آنها به رده بندی سنی بازی ها توجه نمی کنند.
یک پلتفرم شبکه اجتماعی آنلاین برای والدین، بیش از 2000 از والدین را در انگلستان که دارای فرزندانی بین 5 تا 16 سال بودند مورد بررسی و نظرسنجی قرار داده است. نکته بسیار مهم این نظرسنجی این است که 86 درصد از والدین، محدودیت های سنی بازی های ویدیویی را جدی نمیگیرند و این ارقام نشان می دهد که بیشتر آنها نگران بازی های فرزندان خود نیستند. اما در مورد آنچه که فرزندانشان تماشا می کنند داستان متفاوت است. فقط 23 اذهان داشتند که به رده بندی سنی فیلمها توجه نمی کنند و تنها 18 درصد به بچه های 10 تا 14 ساله خود اجازه می دهند فیلمی با محدودیت سنی بالای 18 سال تماشا کنند.
ریچارد کانوی، بنیانگذار Childcare، میگوید: «چیز جالب این است که اکثر والدین از ردهبندی سنی فیلم پیروی میکنند، اما وقتی صحبت از بازیهای ویدیویی به میان میآید، شاید آنقدرها سختگیر نباشند. مهم است که به یاد داشته باشید کودکان چقدر تأثیرپذیر هستند. اگر رفتار یا زبانی را در یک بازی ویدیویی یا فیلم ببینند، ممکن است آن را تقلید کنند.
43 درصد از والدینی که به فرزندانشان اجازه داده بودند این بازی ها را انجام دهند، اعتراف کردند که رفتار فرزندشان پس از گذراندن وقت با این عناوین بازی های بزرگسالان تغییر کرده است. و بسیاری از آنها به دلیل مخالفت فرزندانشان نتوانستند بازی ها را مرجوع و یا فرزندان خود را از ادامه بازی منع کنند.
پس از طبقه بندی «اختلال بازی» از سوی سازمان جهانی بهداشت به عنوان یک بیماری روانی، و داستان دختر نه ساله ای که به دلیل انجام بیش از حد بازی Fortnite، به مرکز توانبخشی منتقل شد، اعتیاد به بازیهای ویدیویی بار دیگر در کانون توجه قرار گرفت. این مسئله بسیار بزرگی است که 48 درصد از شرکت کنندگان گمان دارند ممکن است فرزندانشان نیز تجربه کنند.
جالب است بدانید که والدین بیشتر نگران تماشای یک فیلم با رده سنی بالای 18 سال توسط فرزندانشان هستند تا اینکه نگران یک بازی ویدئویی بزرگسالان باشند. بدون توجه به این مطلب مهم که در برخی بازیها، به دلیل وجود تیراندازیهای دسته جمعی، مواد مخدر و بسیاری مسائل آسیب رسان دیگر، اثرات منفی بیشتری نسبت به فیلم ها کودکان را تهدید میکند.
نظر شما در مورد این موضوع چیست؟ آیا والدین باید در مورد بازی های متناسب با سن فرزندان خود سختگیر باشند؟ آیا ناعادلانه است که مانع از لذت بردن آنها از چیزی که بدون شک بسیاری از دوستانشان هم انجام میدهند، شوند؟