Oiligarchy (حاکمیت نفتی)

اگر رشد صنعت بازی تنها یک نکته‌ی مثبت داشته باشد، آن نکته حتماً مربوط به ساده‌شدن ساخت بازی است. در حالی که بازی‌های درجه‌ی یک (AAA) با صرف هزینه‌های گزاف بازی‌هایی تولید می‌کنند که از نظر فنی شدیداً پیشرفته و باورنکردنی به نظر می‌رسد، اما فناوری‌های دیگری هم هستند که حوزه‌ای برای شکل‌های دیگر فکرکردن باز کرده‌اند: بازی‌هایی که اصطلاحاً مستقل هستند. بازی «حاکمیت نفتی» یکی از همین بازی‌هاست.

«حاکمیت نفتی» یکی از آن بازی‌های استراتژیک اقتصادی کم­هزینه بر پایه نرم‌افزار فلش و در ژانر بازی‌های استراتژی نوبت­مبنا است که اگر مخاطب چنین بازی‌هایی باشید، محیط نسبتاً آشنایی برایتان دارد. بازی از سال 1945 در آمریکا آغاز می‌شود و شما مدیر یک شرکت نفتی بزرگ هستید. کارتان هم مشخص است: پول دربیاورید و سهام‌داران را خوشحال کنید. خوب، پس شروع می‌کنید به اکتشاف و حفاری. در ابتدای بازی در تگزاس آمریکا حفاری می‌کنید. همه چیز ساده پیش می‌رود، کسی مزاحمتان نمی‌شود و فروش نفت هم خوب است. ولی میزان تقاضا به سرعت رشد می‌کند و شرکت‌تان نمی‌تواند به اندازه‌ی کافی نفت تولید کند. پس باید کسب و کار حفاری و استخراج نفت را گسترش دهید و به اکتشاف نفت در بیرون از تگزاس فکر کنید. امّا مسئله اینجاست که کجا؟ در ابتدای بازی سه گزینه دارید: نیجریه (ولی ممکن است تظاهرکنندگان سکوهای نفتی را منفجر کنند)؛ آلاسکا (ولی هواداران محیط‌زیست که موی دماغ هستند، سروکله‌شان پیدا می‌شود)؛ و البته عراق (ولی دولت عراق به شما اجازه حفاری نمی‌دهد). پس باید رئیس‌جمهور آمریکا را با خودتان همراه کنید تا با زمینه­سازی سیاسی دسترسی شما به منابع نفت را امکان‌پذیر کند. بنابراین سرمایه‌گذاری روی سیاست یکی از کارهای مهم شما به عنوان مدیر شرکت خواهد بود.

هر ده سال، یک انتخابات برگزار می‌شود و شما می‌توانید به دو حزب سیاسی آبی (دموکرات) و قرمز (جمهوری‌خواه) کمک کنید. راز موفقیت این است که در تمام طول کارزار انتخاباتی، هر چقدر می‌توانید به هر دو حزب کمک کنید، البته فراموش نکنید که به حزب پیروز بیشتر کمک کنید تا پشتیبانی رئیس‌جمهور را داشته باشید. شاید یکی، دو دهه‌ی اول نتوانید کاملاً پشتیبانی رئیس‌جمهور را به‌دست بیاورید، چون منابع مالی‌تان کم است. اما می‌توانید حمایت نماینده‌های مجلس را داشته باشید که قوانین به نفع شما تصویب شود. به هر حال، کمی که پول‌دارتر شوید و یاد بگیرید که برای سال انتخاباتی پول کنار بگذارید، هیچ مشکلی پیش پایتان رخ نخواهد داد.

از آنجا که من که با اصول اقتصادی آشنایی کافی داشتم، در همان ده سال اول موفق شدم سود شرکت را متعادل کنم و هرگز خطر ورشکستگی تهدیدم نکرد. این در حالی بود که در اولین انتخابات پول زیادی برای سرمایه‌گذاری روی انتخابات نداشتم (بیشتر به این خاطر که نمی‌دانستم انتخابات در ابتدای هر دهه برگزار می‌شود) و تنها یک پشتیبان در مجلس پیدا کردم. اما بعد از آن تقریباً همیشه رئیس‌جمهور دست‌نشانده‌ی من بود. حتی در طول بحران اقتصادی هم سود شرکت ثابت باقی ماند.

بازی بعد از ورود به قرن بیست و یکم (به شرط آنکه بتوانید در بازی دوام بیاورید) از این هم تاریک­تر می‌شود. بازی هر از گاهی خبرهای مهم روزنامه‌ها را هم نمایش می‌دهد. یکی از این خبرها مربوط به نوآوری علمی است: «سوخت مبتنی بر انسان، راه‌حلی برای ازدیاد جمعیت و کمبود نفت». کمی بعدتر، این فناوری جدید به صنعت راه پیدا می‌کند و شما می‌توانید نیروگاه‌های تولید نفت از انسان بسازید، البته خارج از مرزهای آمریکا: در نیجریه یا عراق، جایی که انسان‌های زیادی برای سوزاندن وجود دارد. باز هم بعدتر خبر قحطی از راه می‌رسد: « گسترش شکار گوزن در تمام کشور»، «حفاظت ارتش از زمین‌های کشاورزی». اکنون بازی استراتژیک ما به سرعت به سمت سقوط جامعه پیش می‌رود.