Super Mario Odyssey

در بازی «ماریو اودیسه» همانند دیگر بازی‌های مجموعه ماریو یا مجموعه زلدا، اینجا نیز با پیشروی داستان رو به جلو طرف نیستیم. بلکه داستان بازی تکراری از داستان ریشه‌ای بازی است که با محیط و شخصیت‌هایی جدید مجدد تکرار شده‌است. ماریو لوله‌کش ایتالیایی که قرار است با پرنسس پیچ ازدواج کند، مجددا با باوزر خبیث روبه‌رو می‌شود و باوزر پرنسس پیچ را می‌دزدد. ماریو که بعد از تقابل با باوزر به پادشاهی کلاه‌ها (caps kingdom)‌ فرو افتاده، با کلاهی بامزه به نام Cappy آشنا می‌شود که او هم از باوزر زخم خورده و این درد مشترک آنها را در مسیر پیدا کردن و شکست دادن باوزر با همدیگر هم‌مسیر می‌سازد. داستان همان داستان کلیشه‌ای و همیشگی مجموعه ماریو است، تلاش ماریو برای نجات پرنسس پیچ. اما اگر فکر میکنید داستان تکراری به بازی تکراری منجر می‌شود سخت در اشتباهید.

ماریو اودیسه به تمام معنا ایده‌پردازی و خلاقیت ناب است. به بهانه پیدا کردن باوزر ماریو سر به قلمرو‌ها و پادشاهی‌های گوناگونی در سراسر جهان می‌زند و این بهانه‌ای می‌شود تا اودیسه (سفر افسانه‌ای) ماریو به دور دنیا را شاهد باشیم. از قلمرو شن‌های روان گرفته تا محیط‌های جنگلی، کوهستانی و شهری تا محیط‌های برفی و حتی سیاه‌چاله‌های مخوف در بازی حضور دارند و طراحی بصری بازی را به یکی از بهترین‌های تاریخ بازی تبدیل ساخته‌اند. به محض اینکه احساس می‌کنید از چشم‌اندازهای محیط جاری بازی خسته شده‌اید، یک محیط جدید رو می‌شود و شما را از کسالت در می‌آورد.

آشنایی ماریو با Cappy فقط یک المان داستانی صرف نیست و مثل همه ایده‌پردازی‌های دیگر نینتندو کاملا در خدمت گیم‌پلی بازی است. پرتاب کلاه به سوی آبجکت‌های مختلف بازی اعم از اشیاء، دشمنان و NPC ها، اتفاقی متفاوت را رقم می‌زند. در مورد اشیاء به نوعی Action Button است و باعث به کار گیری ابزار می‌شود، در مورد دشمنان به آنها آسیب وارد می‌کند و در مورد شخصیت‌های بازی باعث می‌شود ثانیه‌هایی ماریو به جلد آنها برود و کنترل آنها را در دست بگیرد. سیب‌زمینی‌ها، پرنده‌ها، دایناسورها و موجودات فانتزی مختلفی در بازی حضور دارند که با پرتاب کلاه می‌توانید داخل جلد آنها بروید و کنترل آنها را با استفاده از جوی-کان (دسته‌های نینتندو سوییچ) در دست بگیرید. اتفاقی که در موارد بسیاری به صحنه‌های خنده‌دار و به‌یادماندنی ختم می‌شود.

انواع مختلفی برای کنترل ماریو اودیسه وجود دارد. هم می‌توانید جوی-کان‌ها (دسته‌های نینتندو سوییچ) را به کنسول متصل کنید (یا با دسته جدا روی تلویزیون بازی کنید) و هم می‌تواند جوی-کان‌ها را از کنسول جدا کرده و در دست بگیرید. در این حالت دوم ماریو اودیسه آزادی عمل بیشتری برای کنترل ماریو به شما می‌دهد و همانند بازی‌های کنسول Wii می‌توانید با حرکت جوی-کان به سمت مورد نظر ماریو یا کلاه را بچرخانید.

چالش‌های بازی تکراری است اما به لطف معماهای جذاب- گیم‌پلی تند و نفس‌گیر و نیز محیط‌های بصری فوق‌العاده متنوع بازی بعید است از سفر ماریو خسته شوید. در هر محیط باید ماه‌های قدرت (Power Moon) ها را به کمک Cappy (کلاه دوست داشتنی‌تان) بیابید و به سفینه ماریو برسانید تا سوخت لازم برای حرکت سفینه به محیط بعدی تامین شود. این بین نبردهای فوق‌العاده جذابی با دشمنان اصلی (Boss Fight) نیز در انتهای بازی در هر محیط گنجانده شده که شکست هر کدام به یک ایده خلاقانه نیاز دارد که بعد از دو سه بار شکست خوردن، روش شکست آنان را کشف خواهید کرد.

معماهای پلتفرمی محیط درجه سختی متوسط به بالایی دارند و حتی کاربران حرفه‌ای در گروه‌های سنی بالا در نقاطی از بازی گیر می‌کنند و مجبور می‌شوند چندین بار امتحان کنند تا راه حل معماها را پیدا کنند. اما مثل همه بازی‌های دیگر نینتندو طراحی بازی متعادل است و قصد اذیت کردن شما را ندارد. با کمی تلاش همیشه راه خود را پیدا خواهیدکرد.

مدهای چندنفره زیادی در ماریو اودیسه وجود دارد که مشهورترین آنان مد آفلاین دو نفره است که در آن یکی از بازیکنان کنترل ماریو و دیگری کنترل Cappy را بر عهده خواهد داشت. چالش دونفره جذابی با چاشنی خنده و ماجراجویی. وجود Side mission های زیاد و جهان-باز بودن بازی باعث می‌شود برای تکمیل همه ماه‌های قدرت و ماموریت‌های جانبی به چیزی حدود ۲۰-۲۵  ساعت گیم‌پلی نیاز داشته‌باشید. اما اگر خیلی فرز و چابک باشید و سراغ ماموریت‌های جانبی نیز نروید، تمام کردن داستان بازی در کمتر از ده ساعت نیز ممکن است.

تجربه ماریو اودیسه مخصوصا برای کودکان و نوجوانان می‌تواند فوق‌العاده مفید باشد. بازی از نظر احساسی بسیار مثبت است. تقابل خیر و شر همیشگی نینتندو با چاشنی مهربانی و شجاعت. و از نظر شناختی وجود عناصر خلاقیت و ایده‌پردازی برای پیشروی بازی می‌تواند ذهن کودکان و نوجوانان را در حل مساله و تفکر خلاق ارتقاء دهد.

نکات مثبت:

• مهمترین نکته مثبت ماریو قطعا خلاقیت است و خلاقیت. هم سازنده‌های بازی از پس آزمون خلاقیت در پیاده‌سازی ایده‌های فانتزی سربلند بیرون آمده‌اند، هم پیشروی بازی برای مخاطب آزمونی برای تفکر خلاق است. انتظار نداشته‌باشید همه چیز با یک فرمول یکسان جلو برود. ماریو اودیسه از شما فکر کردن طلب می‌کند.
• محیط‌های بصری، دیالوگ‌ها، موسیقی و شخصیت‌پردازی بازی حقیقتا جذاب است و مخصوصا برای کودکان و نوجوانان تجربه‌ای با بار کاملا مثبت به حساب می‌آید.

نکات منفی:

• برای کارکردی که ماریو دارد نمی‌توان نکته منفی‌ای خاطرنشان کرد. اما در مقایسه با بازی‌های دیگری مثل افسانه زلدا ماریو بازی معناگرایانه و عمیقی به حساب نمی‌آید. داستان بازی ساده و تکراری است و تعامل گیمر با هستی‌شناسی بازی تعاملی طنزگونه و کودکانه است. نباید انتظار اثری معناگرایانه را از ماریو اودیسه داشت.