Little Nightmare 2 (کابوس‌های کوچک 2)
- جنسیت مناسب برای این بازی:پسر پسند
- پشتیبانی از زبان فارسی:کاملا فارسی
- تناسب تبلیغات بازی با محتوای بازی و سن بازیکن:تبلیغات ندارد
- محتوای بازی:دوستی,هیولاها,غیر‌متعارف
مخاطبین این بازی باید بدانند
بازی Little Nightmare 2 (کابوس‌های کوچک 2) یک بازی مرموز و رازآلود در سبک سکویی-پازل و برخوردار از فضایی وهم‌آلود و ترسناک است. اگر شما بازی‌هایی مثل Limbo و یا Inside را بازی کرده باشید، کاملا با چنین سبکی از فضاسازی در بازی‌های رایانه‌ای آشنایی دارید. داستان بازی درباره کودکی است که در یک کابوس بسیار تاریک و ترسناک خود را میابد و بدون اینکه به بازیکن نشانه و یا توضیحی از ماجرای اتفاقات رخ داده بدهد، بازی شروع میشود. در مسیر بازی نیز هیچگونه اطلاعاتی از مقصد نهایی و دلیل اتفاقات پیش‌رو به بازیکن داده نمیشود و این یکی از نقص‌های بزرگ این بازی به شمار میرود و باعث میشود بازیکن تمام مدت به دنبال دلیل و یا مقصد نهایی داستان در بازی باشد که البته حتی در خاتمه بازی هم به آن دست نخواهد یافت. شاید برخی بازیکنان این رویه بازی را از نکات مثبت آن بدانند اما عدم وجود دلیل در این دنیای مهیب و تاریک بدون شک کیفیت داستانی بازی را از بین خواهد برد. بازیکن در دنیایی بسیار مهیب و مملو از موجودات ترسناک گرفتار شده است، بدون اینکه دلیل این اتفاق را بداند و یا حتی بداند به کجا می‌گریزد. در بازی دوستی به نام Six پیدا میکند و برخی موانع را به کمک یکدیگر از پیش رو برمیدارند اما بازهم بازی در خصوص این دوست نیز توضیحی نمیدهد. در اواسط بازی دیگر بازیکن به دنبال دلیل و داستان نمیگردد و فقط به دنبال پایان بازی برای اطلاع از ماجرای پشت‌پرده میگردد که بازی حتی پایان‌بندی مشخص و معلومی نیز ارائه نمیدهد. به گونه‌ای که هر بازیکن نتیجه‌ای مختص به خود از داستان و پایان بازی برداشت میکند که سلیقه‌ای است و جهان بازی، به طور عینی بر هیچ کدام از این برداشت، صحه نمی‌گذارد. به طورکل میتوان از این بازی به عنوان یک بازی مملو از تصاویر و صداهای آشفته یاد کرد که هیچ پیام مشخصی برای بازیکن ندارد و فقط برای نشان دادن سلایق سازندگان برای تولید دنیایی تلخ و تاریک به بازیکنان بازی است. حتی معماهای بازی بسیار ساده و پیش پاافتاده هستند که در دشوارترین حالت فرار از دست موجودات عجیب‌الخلقه ترسناک هستند.
اگرچه طراحی هنری این بازی بسیار حرفه‌ای و هنرمندانه است ولی بازی فقط در این جنبه ها حرفی برای گفتن دارد و نه از نظر معمایی و رند پیشبرد بازی و نه از نظر داستانی، وجه مثبت و مجذوب کننده‌ای در بر ندارد و در پایان به بازیکن حس اتلاف وقت را تداعی میکند.
مخصوص والدین
بازی Little Nightmare 2 (کابوس‌های کوچک 2) یک بازی آشفته و ترسناک است که والدین باید بدانند از نر فهم بازی، انجام این بازی مطلقاً برایکودکان و نوجوانان کمتر از 18 سال مناسب نیست. ضمن اینکه تجربه زیباشناسانه مثبت و مفیدی هم برای کاربران بزرگسال ارائه نمی‌کند. بازی با یک خط داستانی کاملا نامشخص، بدون هیچگونه متن و گفتگو، بازیکنان را در دنیایی مملو از اجساد تکه‌تکه شده، موجودات مهیب و اتفاقات ترسناک قرار میدهد. دنیایی که شخصیت اصلی بازی هرلحظه ممکن است در آن کشته شود، بلعیده شود، به تاریکی پرتاب شود و یا در بین دام‌های متعدد بازی تکه تکه شود. در روند بازی بازیکن کلاه‌هایی برای شخصیت بازی پیدا میکند که حتی آنها نیز به صورت ترسناک طراحی شده‌اند. گویی سازندگان بازی فقط سعی در طراحی و نشان دادن صحنه‌های دلهره‌آور به بازیکنان بدون هیچ دلیل و منطقی هستند. تصاویر از اجساد مشابه انسان با صورت‌های آشفته، اسباب‌بازی های شکسته، غذاهای فاسد و بسیاری موارد دیگر که به تدریج باعث ایجاد حس آشفتگی و ناامنی در بازیکن میشوند.
بازی هیچ پیام مثبتی برای بازیکنان ندارد و تنها اتفاق مثبت بازی که همکاری و فداکاری دو شخصیت بازی در روند بازی است، در نهایت منجر به خیانتی بزرگ از سوی یکی از شخصیت ها میشود و باعث افتادن شخصیت دیگر بازی به اعماق دنیای تاریک میشود که مکان پایانی بازی است. جایی که بازی به صورت کاملا مبهم، حسی نیرومند از ناامیدی و اضطراب را به بازیکن القا میکند.
اگرچه بازی در سبک معمایی است اما معماهای بازی برای هیچ سنی جالب و خلاقانه نیستند و انجام بازی فقط جنبه گذر و تماشای دنیای تاریک و آشفته ساخته شده توسط سازندگان بازی است که نه تنها سرگرم‌کننده نیست، بلکه فقط تجربه مشاهده تصاویری آشفته را به همراه دارد. تصاویری آشفته و وهم‌زده از جهانی که بی هیچ منطق نمایشی توجیه شده‌ای تلخ، ناامیدکننده، اظطراب‌آور و تهدیدکننده است. این بازی که در اغلب نظام‌های رده‌بندی سنی در جهان برای کاربران بالای 15 یا 16 سال توصیه شده است، از سوی نظام رده‌بندی سنی بازی‌ها در ایران (ESRA) در زمره بازی‌های ممنوعه دسته‌بندی شده است. این مورد، می‌تواند نمونه‌ای برای شناخت بهتر ضرورت تشکیل و توجه به نظام‌های نظارتی بومی و سامانه‌های بومی توصیه محور و ارزش‌گذار فرهنگی برای محتواهای رسانه‌ای را خاطر نشان سازد.